Daniel heeft me voor het leven verpest, omdat ik nu heb ervaren hoe het kán zijn.

‘Word je daar onzeker van, Nadine?’

‘Ik stuur die kerel zo snel mogelijk weg en dan neem ik jou als dessert.’

Er zit een hees randje om die stem, die onwillekeurig een zachte rilling door mijn lijf laat gaan.

‘Blijf daar staan,’ beveelt hij kalm.
‘Doe je benen uit elkaar, laat jezelf aan me zien.’